TATAY NA AKO!!

YES!!! it's positive! magiging tatay na ako! ngayon ko napatunayan.. LALAKE tlga ako!(sorry japs.. lalake pla ako..) hahaha!

nung isang araw.. nanaginip ako ng sisiw.. d ko alam kung sa dami-dami ng pwedeng mapanaginipan eh sisiw pa.. inalagaan ko daw.. binigyan ko ng magandang bahay at d ko pinamigay sa iba ang sisiw..

ng nakwento ko un kay misis at di ko akalaing igu-google nya un.. and ayon kay pareng google, ibig sabihin daw ng panaginip ko ay baby.. "own baby" at hindi nga sya nagkamali.. pag gising sa umaga.. sinupresa ako ni misis.. binigay sakin ni misis ung karton at tube na hindi ko alam nung una kung para san.. nung binasa ko nakalagay .. " (+) pregnant .. (-) not pregnant ".. nung nakita ko ung tube.. ang kapal ng pagkakasulat.. pakingsyet! positive! dun ko lang nalaman na pregnancy test pla un.. pero pinigilan ko magpanic.. pinigilan ko maexcite.. sabi ko.. "pacheck ka muna baka nagkamali lang ung kit.." pero deep inside.. nagppray na ako na sana.. positive.. and at that time.. pagkapasok ko sa office.. d ko alam na dumeretso na sya sa clinic.. nagpablood test.. at ang resulta! wadapak!! POSITIVE TSONG!!

so after office. dumeretso kami ni japat at joel sa jumeirah (ewan ko kung yan ang tamang spell.. iba-iba kasi minsan spell nyan) para magshoot.. ala lang.. shinootan lang ang buwan at ang mga building na na-pause ang paggawa dahil sa crisis at mga ilaw-ilaw sa bawat sky scraper ng shiek zayed.. pero kahit nagsshoot ako.. d maalis sa isip ko si axl rose (name ng magiging baby ko pag lalake..) so paguwi ng bahay.. ang sipag ko.. naghugas ako ng hugasan.. binilan ng vitamins sa pagbubuntis si misis.. chocolate para sa pagbubuntis.. at bigas (ala na kasi kami bigas).. iba pla ang pakiramdam pag nagkakaanak.. feeling ko next week lalabas na sya.. napaka excited ko.. mejo napaisip ako.. kelangan ko magtipid.. kelangan si axl rose muna.. at ngayon.. nadagdagan ako ng inspiration para lalong magsipag..





at hanggang sa ngayon hindi ako makatulog.. lalo na nung sinabi ni misis.. " si mayumi to pag babae.." siyet! bakit ba di ako nagisip ng pangalan ng babae.. d bale.. hay.. pero isa lang ang hiling ko.. kahit na babae, lalake, or bakla.. ang mahalaga.. normal.. :)

ang lupit ng regalo ni Lord sa aniv namin.. :)

APO frat's 'most destructive gang'

Kanina bago pumasok.. napanood ko sa Umagang Kay Ganda ang isyu na to.. hindi ako miyembro ng APO.. miyembro rin ako ng isang fraternity at bilang isang miyembro ng isang Fraternity. Masakit ang paratang na ito lalo na sa mga miyembro ng APO.
Nung bata ako, nasiksik sa utak ko na ayaw ko sumali ng frat.. at dehins tlga ako sasali. namulat kasi ako sa kung ano ang pinamulat sakin ng media. na ang frat ay puro lang away.. na pag marami kang kaaway sumali ka ng frat.. na kung gusto mo maging siga.. sumali ka ng frat.. na kung gusto mo maging popular.. sumali ka ng frat.. ayun kasi ung sinisiksik ng telebisyon sa utak ko. na yung mababait na bida sa pelikula ay binubugbog ng grupo or frat na wala ng ginawa kundi manggulo at manarantado ng estudyante.. at yun ang pagaakala ko noon. para sa kaalaman ng iba.. wala ka cgurong makikitang kawani ng pamahalaan or gobyerno na hindi miyembro ng isang frat.. ultimong mga abogado at mambabatas ay miyembro ng frat.. ang mga senador natin ngayon ay miyembro rin ng isang frat.. mantakin mong si erap ay miyembro rin ng frat (d ko tlga alam kung anong university kasi parang d nmn ata sya nagcollege).. sa unang taon ng pagtungtong ko sa fraternity na kinabibilangan ko.. nasabi ko sa sarili ko.. "bakit hindi ko napapanood noon sa TV to?" bakit hindi sinasabi ng telebisyon sa amin na ang mga fraternity pla na to ay may activities and public service na gaya ng medical mission, pagdodonate ng mga lumang libro sa mga elemenntary school, voluntary na pagdodonate ng dugo.. marathon event upang makaipon ng pondo sa mga taong may kapansanan, magdodonate ng mga lumang damit sa mga nasalanta ng kalamidad.. at kung ano-ano pa.. bakit di sinabi ng media sakin to? kaya tuloy ang bata pumapasok sa isip nila na ang fraternity ay puro gulo lang.. ang masakit pa nito.. hindi nktulong ang impormasyon na iyon sa mga bata para mailayo sila sa gulo.. lalo pa silang nakakuha ng idea sa maling paraan.. ayun.. gumawa sila ng mga frat nila sa baranggay nila.. minsan nagugulat ako merong AKRO at APO sa baranggay namin kung saan ang mga miyembro ay mga highschool at out of school youth.. kung ako ang tatanungin. hindi ako naniniwalang kinikilala tlga sila ng mga frat na un. gawa-gawa lang nila un at kinuha na rin ang mga pangalan ng mga sikat na university frat. tsk.. tsk.. in short.. frat fratan.. or pekeng frat.. tuloy nadungisan ang mga pangalan ng mga nasabing frat dahil sa mga siraulong mokong na to na walang ginawa kundi mambato ng pillbox at pana sabay sigaw sa frat nila kuno..
ang fraternity ay isang kapatiran.. at bawat kapatid ay may sariling responsibilidad sa lipunan.. hindi kapatiran sa riot o gulo. marami akong kaibigan sa APO at ganun na rin sa ibang frat.. ang paratangan ng ganito ay masakit dahil halos sirain nito ang pangalang binuo ng mga miyembro, alumni at mga ninuno nito..

the legend of tabhebo..

hay..

d ko alam ano pumasok sa utak ko at naisipan kong basahin uli ang mga salita at paguusap na pumatay sakin ng ilang buwan..

akala ko.. ok na.. pero masakit prin pla..


nagsimula ito last year..

meron akong nabasa..

nacurious kaya binasa..

at aksidenteng nabasa..



nabasa ko lahat..

date, oras, at bawat salita na nakasulat..


at bawat salita na yun.. parang pinipiga ang kalooban ko..

nagalit ako.. at hindi lang nagalit... galit na galit..



pero d ko maipakita sa kanya.. di ko masabi..

sinabi ko nlng "ok na ang lahat.." "wala na sakin un.."

kasi ayaw ko ng pagusapan..


sinave ko ang usapan na un sa isang CD..

halos araw-araw sa office binabasa ko..

pinapapikit nlng ako ng aking mga luha na tila sinasabi..
"tama na lan.. wag mo ng basahin para di ka na masaktan.."

halos kinabisado ko ang lahat..

lahat ng panlalait.. pang mamaliit sakin..
panghuhusga.. pang aalipusta..
panloloko at panggagago..


naaalala ko pa nun.. pag umiiyak ako parang nauubusan ako ng hangin..
parang natutuyo ang katawan ko.. parang nasaid na lahat ng kung ano man ang nasa dibdib ko..

mula nun nagkaphobia ako..
nagkaphobia sa mga salitang..
gold digger, social climber,
at kung anu-ano pa..
sinubukan ko magrebelde.. at gumanti..

gumanti sa parte na alam kong masasaktan din sya..
gaya ng pananakit nya sakin..


dumating ang time na.. ayaw ko na..
tinigilan ko na ang pagrerebelde..
bumaba na ako sa bundok ng pakikidigma at pinilit mamuhay ng tahimik..

pero ganun daw tlga..
kung kelan nagbago ka.. tska ka uli susubukan..
nanalo ako.. nasaktan nga sya..
at naintindihan nya na rin ang sakit na naramdaman ko noon..
pero huli na.. wala ng gera.. sumuko na ako.. ayaw ko na..
nasaktan sya sa parteng walang nag nagpuputukan.. wala ng damdaming sumisilakbo..
nasaktan sya sa parteng.. ayaw ko syang nakikitang nasasaktan..

pakiramdam ko bumalik sakin ang pagrerebelde ko..
binato pabalik sakin ang lahat ng nagawa ko..
ako ngayon ang nasasaktan at nanghihina sa tuwing nakikita ko syang umiiyak..
pakiramdam ko.. ako ang talunan sa gera na aking sinimulan..



ngayon.. nabasa ko uli sya..
at ang cd.. nagpakita muli..
parang hinihikayat ako magrebelde uli..
pero.. ayoko na..

hindi ko kaya makita uli syang lumuluha..

higit sa lahat..


hindi ko kaya sya ay mawala..

di ko kaya..

Saan na napunta ang mga papel at tinta? ikaw.. alam mo ba?

san na napunta ang mga papel at tinta.. nung bata ako, sikat na sikat ang mga pangalang Rogelio Sicat, Genoveva Matute, Amado Hernandez, Lualhati Bautista at Benjamin Pascual.. sa totoo lang naaamaze ako pag nakakabasa ako ng mga magagandang kwento at napapaisip ako.. "pano kya nya nasusulat to ng ganun ka ganda?" .. "pano nya kaya naisip ang kwento na to?" .. at ang mga tanong na yun ay nasagot ko.. "gift" yan ang sagot..

ngayon nasan na ba sila? una akong nahilig sa mga sulatin nung nabasa ko ang "di man masilip ang langit" ni Benjamin Pascual. pagtapos kong basahin eh nasabi ko sa sarili ko "ang galing ng nagsulat nito ah.." at nagbasa pa ng nagbasa.. pero sa totoo lang.. hanggang basa lang ako.. hindi ako nagsusulat at ayaw kong magsulat.. tamad ako sa ganung sitwasyon. naging alipin ako ng libro ng panahon na iyon.. maniwala kayo sa hindi.. pati precious romance inalipin ako.. hahaha! sa angas ng itsura ko ay nagbabasa ako ng tagalog pocketbook..

ngayon.. pag pumupunta ako sa bookstore. iilan nlng ang pumupunta sa book corner, lahat sa magazine corner at mga greetings card.. pag tinitingnan ko yung mga aklat. same old books.. iilan nlng ang bago. at ngayon ko lang nalaman, maging ang mga manunulat ay nabiktima na rin ng teknolohiya at inobasyon. sa inter net makakapagdownload ka ng ebooks, maging sa iphone ko nakapagdownload ako ng ebooks.. for free! ngayon ko nalaman. binaon na ng limot at inobasyon ang mga pangalan ng manunulat na noon ay lagi kong nakikita sa Filipino Books ko nung elementary ako.. kinain na ng teknolohiya ang pambili sana nila ng mga tinta at papel sa pagsusulat, ng kape sa bawat gabi na sila'y nagpupuyat para may maisulat...

at nauso ang Blog.. ang mga blogger na tinatawag noon na "underground writer" pero ngayon eh "mainstream writer" na ang tawag sa kanila. halos lahat nlng ng tao nagbblog, kahit lyrics ng kanta sinusulat sa blog.. pati mga binibentang gamit sinusulat sa blog.. at pati paghahanap ng boyfriend at girlfriend kahit maging mapapangasawa ay sinusulat na sa blog.

hay.. san na nga ba napunta ang papel at tinta.. ikaw.. alam mo ba?

MALU FERNANDEZ SCANDAL.. hay.. sarap kutusan..

hay.. nabasa ko tong article na to.. at nashock ako sa mga nasabi nya.. sa totoo lang naaawa ako sa lalakeng ito.. este! babae pla.. (sorry muka kasing lalake eh..) at nakakahiya at mahihiya siguro ang magulang na nagpalaki dito. nung nabasa ko to parang gusto kong puntahan ang pinanggalingan nyang eskwelahan ng malaman ko agad at hindi ko dun pagaaralin ang magiging anak ko.. gusto ko alamin kung san to nagelementary at mukang walang subject na GMRC sa school na yun.. at malaman na rin kung pumapasok sya sa values education subject nya nung highschool.. sa hinuha ko eh walang simbahan sa lugar na kinalakihan nya.. naalala ko nung kinder kami eh tinuturuan na kami kung paano rumespeto ng kapwa.. ano man ang propesyon nya or kulay ng balat nya. nagkaroon pa nga nun ng mga TV ad campaign kung naaalala nyo yung ganitong line sa commercial na yun..

" VO1: anong trabaho mo?
VO2: karpintero lang po..
VO1: anong karpintero lang?! kung walang karpintero sino ang gagawa ng mga ospital,
simbahan, tulay, eskwelahan at mga gusaling pinagtatrabahuan ng maraming tao..
.. so, anong trabaho mo?
VO2: KARPINTERO PO!"


.. tamo! naaalala ko pa to.. at malamang marami pa rin ang nakakaalala sa TVC na yun.. kasi ganun tayong mga pinoy.. makarinig nga lang tayo ng banyaga sa TV na nagsasalita ng masama sa atin eh katakot takot na batikos, demanda, at reklamo ang ginagawa natin.. ano pa kaya kung kapwa pinoy pa natin ang nagsabi ng ganun laban sa atin.. mas masakit yun pakinggan db??

isa rin ang sa mga libong noypi na nakikipag basag-ulo ng kaalaman dito sa ibang bansa.. hindi ako domestic helper, isa akong graphic designer.. pero saludo ako sa mga nagtatrabaho bilang DH sa ibang bansa.. hindi nyo lang alam kung ano ang hirap nila sa pagtratrabaho dito.. ako nga nabibigatan na sa trabaho ko.. sila pa kaya.. db? at alam nyo ba na nakakatulong ang mga OFW dito upang madagdagan ng trabaho ang mga kababayan natin sa pinas na walang trabaho? gusto nyo malaman?..

pag nagtrabaho ka sa ibang.. syempre ang goal mo is makaipon para makapagpatayo ng negosyo sa pinas.. syempre pag nagnegosyo ka kelangan mo ng mga trabahador.. at sa ganung paraan eh makakatulong ka sa mga pinoy na walang trabaho satin.. kung taon-taon eh merong 100 OFW na nagtayo ng negosyo at nangangailangan ng 10 trabahador.. taon-taon.. 1000 na tao ang natutulungan nila.. db? tpos lalaitin lang nito ni ms.piggy..

kung titingnan sya.. hindi nmn sya maganda.. ni hindi nga sya mukang mayaman.. kung wala nga syang picture na pumunta sya sa kung saan-saan d ako maniniwala sa kanya eh.. anywayz.. hindi sukatan ng pagkatao ang damit na suot mo at sa taas ng narating mo.. kundi sa kung paano ka rumespeto at pahalagahan ang mga taong nasa paligid mo..

darating ang araw at mafeafeature din sa TV tong nasulat nya na to.. at pag nangyari un.. aantayin ko ang reaksyon ng mga taong makakapanood nun.. kung isumpa man sya.. wala kayong magagawa.. ganun tlga eh.. hay..

kayo na bahala humusga..

;)

Installing Wife 1.0

Dear, Tech Support

Last Feb I upgraded from GirlFriend 6.0 to Wife 1.0 and found that it's a memory hog leaving very little system resources available for other applications. He is now noticing that Wife 1.0 is also spawning Child Processes which are further consuming valuable resources. No mention of this particular phenomena was included in the product brochure or the documentation, though other users have informed him that this is to be expected due to the nature of the application.

Not only that, Wife 1.0 installs itself such that it is always launched at system initialization, where it can monitor all other system activity. He's finding that some applications such as Overtime 10.3, BeerBash 2.5, and PubNight 7.0 are no longer able to run in the system at all, crashing the system when selected (even though they always worked fine before). During installation, Wife 1.0 provides no option as to the installation of undesired Plug-Ins such as MotherInLaw 55.8 and BrotherInLaw Beta release. Also, system performance seems to diminish with each passing day.

Some features he'd like to see in the upcoming wife 2.0.

a "Don't remind me again" button
a Minimize button
An install shield feature that allows Wife 2.0 be installed with the option to uninstall at any time without the loss of cache and other system resources
An option to run the network driver in promiscuous mode which would allow the system's hardware probe feature to be much more useful.
I myself decided to avoid the headaches associated with Wife 1.0 by sticking with Girlfriend 7.0. Even here, however, I found many problems. Apparently you cannot install Girlfriend 7.0 on top of Girlfriend 6.0. You must uninstall Girlfriend 6.0 first. Other users say this is a long standing bug that I should have known about. Apparently the versions of Girlfriend have conficts over shared use of the I/O port. You think they would have fixed such a stupid bug by now. To make matters worse, The uninstall program for Girlfriend 6.0 doesn't work very well leaving undesirable traces of the application in the system. Another thing -- all versions of Girlfriend continually popup little annoying messages about the advantages of upgrading to Wife 1.0.

Bug Warning
Wife 1.0 has an undocumented bug. If you try to install Mistress 1.1 before uninstalling Wife 1.0, Wife 1.0 will delete MSMoney files before doing the uninstall itself. Then Mistress 1.1 will refuse to install, claiming insufficient resources.

Bug work-arounds: To avoid this bug, try installing Mistress 1.1 on a different system and never run any file transfer applications such as Laplink 6.0. Also, beware of similar shareware applications that have been known to carry viruses that may affect Wife 1.0. Another solution would be to run Mistress 1.1 via a UseNet provider under an anonymous name. Here again, beware of the viruses which can accidently be downloaded from the UseNet.


Dear, Lord Allan
These are very common problem men complain about, but is mostly due to a primary misconception. Many people upgrade from Girlfriend 6.0 to Wife 1.0 with the idea that Wife 1.0 is merely a Utilities & Entertainment program. Wife 1.0 is indeed an operating system and designed by its creator to run everything.

It is unlikely you would be able to purge Wife 1.0 and still convert back to Girlfriend 6.0. Hidden operating files within your system would cause Girlfriend 6.0 to emulate Wife 1.0 so nothing is gained. It is impossible to uninstall, delete, or purge the program files from the system once installed. You cannot go back to Girlfriend 6.0 because Wife 1.0 is not designed to do this.

Some have tried to install Girlfriend 7.0 or Wife 2.0 but end up with more problems than the original system. Look in your manual under "Warnings - Alimony/Child support". I recommend you keep Wife 1.0 and deal with the situation.

I suggest installing background application program C:\YES DEAR to alleviate software augmentation. Having installed Wife 1.0 myself, I might also suggest you read the entire section regarding General Partnership Faults (GPFs). You must assume all responsibility for faults and problems that might occur, regardless of their cause. The best course of action will be to enter the command C:\APOLOGIZE. In any case avoid excessive use of C:\YES DEARbecause ultimately you may have to give the APOLOGIZE command before the operating system will return to normal. The system will run smoothly as long as you take the blame for all the GPFs.

Wife 1.0 is a great program, but very high-maintenance. Consider buying additional software to improve the performance of Wife 1.0. I recommend Flowers 3.1 and Diamonds 2K. Do not, under any circumstances, install Secretary with Short Skirt 3.3. or Dating Officemate 1.01.. This is not a supported application for Wife 1.0 and is likely to cause irreversible damage to the operating system.

Best of Luck,
Tech Support

sino nga ba AKO??

marami na akong naisulat.. at naikwento pero hindi ko pa ata napapakilala ang sarili ko. at maaaring hindi nyo pa tlga alam kung sino ako. maaring nakikita nyo ang profile ko sa friendster at multiply at napapatanong kayo.. "sino ba tong A-HOLE na toh!"

ang kumpleto kong pangalan ay Allan Floralde. di ko na sasabihin ang panggitna ko ng may maisekreto nmn ako sa inyo. Lumaki ako sa maingay at masayang kumunidad ng Tundo. Bunso ako sa apat na magkakapatid (2 pogi at 2 maganda). nagaral sa pampublikong paaralan at hindi ko ito ikinahihiya.. hindi ako nagmula sa buena de familia.. pero nagmula ako sa pamilyang ubod ng saya. kaya minsan di mo rin ako masisisi kung tinatawanan ko lang ang problema.. at kung ako nlng magisa.. doon ko na ibubuhos ang naipong luha sa pagtawa.

favorite color ko ay pink at black (d ako bading ah).. all time favorite band ko ay rivermaya(nung si rico pa) at beatles.. favorite actor ko ay si Adam Sandler.. at favorite actress ko ay si vilma santos..

pinalaki kaming magkakapatid na kelangang magmano sa matatanda.. gumamit ng PO at OPO o dili kaya ay HO at OHO.. iniimagine ko tuloy ang nguso mo habang binabasa mo yun. hehehe.. pinalaki din kami na kelangan sabay sabay kumain sa almusal, tanghalian at hapunan.. nagdarasal bago kumain.. bago matulog at pagkagising.. tinuruan din kami na bawal sumabat pag may naguusap na matatanda at yuyuko pag dadaan sa gitna ng dalawang naguusap. Pinalaki kaming walang manonood ng TV at maglalaro ng nintendo habang hindi pa tapos ang assignment. natutulog pag tanghali at sabay sabay nagsisimba.. in short.. kinasanayan na naming magkkpatid na ipractice ang GMRC.. hindi ko alam kung bakit kelangan gawin ang mga un,, basta ang sinasabi lang ni mama sakin.. RESPETO daw un at DISIPLINA..

ang pagkabata ko ay makulay na parang sinabawang gulay.. lumaki ako sa syato, pera sa likod, tumbang preso, patintero, teks, dampa, ligtasan, basketball, taya sa gitna, lego, kalog, tansing ng laruan at kung anu-ano pa. malaya ako nung bata basta wag lang daw akong magdodroga.

nahilig ako sa pagddrawing.. actually lagi akong sumasali noon ng mga patimpalak ng POSTER MAKING CONTEST sa eskwela.. at tuwing nananalo ako.. iisa lang ang natatanggap kong premyo.. ang prestihiyosong SAKURA OIL PASTEL.. alam ko magaling ako sa pagddrawing noon pero ngayon ay hindi na.. may isang pangyayari kasi sa buhay ko na nagpabago nun.. at sa akin nlng un. naging miyembro ako ng dance group noong highschool at banda na rin.. magkaiba noh? pero totoo.

pagtungtong ko sa kolehiyo ninais ko maging pulis.. that time kasi gusto ko tlga itumba ang mga adik samin. pero di ako pinayagan ng mama ko kaya no choice ako kundi pumasok sa PLM (Pamantasan ng Lungsod ng Maynila) at doon ay naging miyembro ako ng theater guild nila.. ang MAGWAYEN CREATIVE SCHOLARS GUILD.. at ng kapatiran na PI GAMMA PHI. pinangarap ko maging artista pero kahit ano gawin ko eh nanatili pa rin akong pangkaraniwang mamamayang lokal ng Pinas.

kinalaunan eh nagtransfer ako sa PUP dahil sa pagkakaospital ko ng ilang buwan dahil na rin sa aking katangahan. malaking aspeto ng buhay ko ang PUP kahit na sandali lang ako nanatili doon.

nagtrabaho ako sa Pinas bilang Non-Linear Editor at Animator sa mga kumpanyang wildfire at GMA 7 (pero kapamilyang totoo ako).. ngayon nandito ako sa ibang bansa at nakikipagtagisan ng talino(kung meron nga) at creativity sa mga dayuhan galing sa ibat ibang sulok ng mundo. at gaya ng dati.. Non-Linear editor pa rin ako at animator sa isang Ad Agency dito.. ang kaibahan nga lang.. parte na ako ng creatives team at senior na din.


nahilig sa mga gadgets at games.. nahilig sa pelikula.. naadik sa DVD.. nahilig sa musika.. nangolekta noon ng NBA cards.. naranasan umakyat ng bundok.. maglibot sa sementeryo ng madaling araw.. hindi nahilig sa anime pero nagustuhan ang naruto at slamdunk.. nahilig sa sapatos.. sa bag.. nagmahal.. nasaktan.. nagmahal uli.. at nakasakit nmn.. nahilig sa mga gig at concert.. nahilig sa mga bagay na pinipindot.. nakapunta ng hongkong, disneyland para mamasyal, pumuntang samar upang maranasang mangisda.. naging aktibo sa youth organization.. dumami ang kaibigan at kachokaran.. pero kahit kailan hindi ako nakalimot sa Diyos..

sa tuwing binabalikan ko ang pakabata ko.. ang layo layo ko noon sa ngayon. ni wala sa isip ko na mangingibang bayan ako.. wala sa isip ko na magiging ganito ang trabaho ko.. ang akala ko kasi noon magiging pulitiko ako.. ni wala sa isip ko na tatangkad pa ako ng konti.. ni wala sa isip ko na mangyayari ang mga ganito..

ngayon naiisip ko.. sana bata nlng ako habang buhay.. walang problema.. laro lang ng laro.. nanghihingi sa nanay ng pambili ng wonderboy at granny goose (yun ang tawag ko sa tortillos noon)..

sana..

sana pwedng maibalik ang noon..