sino nga ba AKO??

marami na akong naisulat.. at naikwento pero hindi ko pa ata napapakilala ang sarili ko. at maaaring hindi nyo pa tlga alam kung sino ako. maaring nakikita nyo ang profile ko sa friendster at multiply at napapatanong kayo.. "sino ba tong A-HOLE na toh!"

ang kumpleto kong pangalan ay Allan Floralde. di ko na sasabihin ang panggitna ko ng may maisekreto nmn ako sa inyo. Lumaki ako sa maingay at masayang kumunidad ng Tundo. Bunso ako sa apat na magkakapatid (2 pogi at 2 maganda). nagaral sa pampublikong paaralan at hindi ko ito ikinahihiya.. hindi ako nagmula sa buena de familia.. pero nagmula ako sa pamilyang ubod ng saya. kaya minsan di mo rin ako masisisi kung tinatawanan ko lang ang problema.. at kung ako nlng magisa.. doon ko na ibubuhos ang naipong luha sa pagtawa.

favorite color ko ay pink at black (d ako bading ah).. all time favorite band ko ay rivermaya(nung si rico pa) at beatles.. favorite actor ko ay si Adam Sandler.. at favorite actress ko ay si vilma santos..

pinalaki kaming magkakapatid na kelangang magmano sa matatanda.. gumamit ng PO at OPO o dili kaya ay HO at OHO.. iniimagine ko tuloy ang nguso mo habang binabasa mo yun. hehehe.. pinalaki din kami na kelangan sabay sabay kumain sa almusal, tanghalian at hapunan.. nagdarasal bago kumain.. bago matulog at pagkagising.. tinuruan din kami na bawal sumabat pag may naguusap na matatanda at yuyuko pag dadaan sa gitna ng dalawang naguusap. Pinalaki kaming walang manonood ng TV at maglalaro ng nintendo habang hindi pa tapos ang assignment. natutulog pag tanghali at sabay sabay nagsisimba.. in short.. kinasanayan na naming magkkpatid na ipractice ang GMRC.. hindi ko alam kung bakit kelangan gawin ang mga un,, basta ang sinasabi lang ni mama sakin.. RESPETO daw un at DISIPLINA..

ang pagkabata ko ay makulay na parang sinabawang gulay.. lumaki ako sa syato, pera sa likod, tumbang preso, patintero, teks, dampa, ligtasan, basketball, taya sa gitna, lego, kalog, tansing ng laruan at kung anu-ano pa. malaya ako nung bata basta wag lang daw akong magdodroga.

nahilig ako sa pagddrawing.. actually lagi akong sumasali noon ng mga patimpalak ng POSTER MAKING CONTEST sa eskwela.. at tuwing nananalo ako.. iisa lang ang natatanggap kong premyo.. ang prestihiyosong SAKURA OIL PASTEL.. alam ko magaling ako sa pagddrawing noon pero ngayon ay hindi na.. may isang pangyayari kasi sa buhay ko na nagpabago nun.. at sa akin nlng un. naging miyembro ako ng dance group noong highschool at banda na rin.. magkaiba noh? pero totoo.

pagtungtong ko sa kolehiyo ninais ko maging pulis.. that time kasi gusto ko tlga itumba ang mga adik samin. pero di ako pinayagan ng mama ko kaya no choice ako kundi pumasok sa PLM (Pamantasan ng Lungsod ng Maynila) at doon ay naging miyembro ako ng theater guild nila.. ang MAGWAYEN CREATIVE SCHOLARS GUILD.. at ng kapatiran na PI GAMMA PHI. pinangarap ko maging artista pero kahit ano gawin ko eh nanatili pa rin akong pangkaraniwang mamamayang lokal ng Pinas.

kinalaunan eh nagtransfer ako sa PUP dahil sa pagkakaospital ko ng ilang buwan dahil na rin sa aking katangahan. malaking aspeto ng buhay ko ang PUP kahit na sandali lang ako nanatili doon.

nagtrabaho ako sa Pinas bilang Non-Linear Editor at Animator sa mga kumpanyang wildfire at GMA 7 (pero kapamilyang totoo ako).. ngayon nandito ako sa ibang bansa at nakikipagtagisan ng talino(kung meron nga) at creativity sa mga dayuhan galing sa ibat ibang sulok ng mundo. at gaya ng dati.. Non-Linear editor pa rin ako at animator sa isang Ad Agency dito.. ang kaibahan nga lang.. parte na ako ng creatives team at senior na din.


nahilig sa mga gadgets at games.. nahilig sa pelikula.. naadik sa DVD.. nahilig sa musika.. nangolekta noon ng NBA cards.. naranasan umakyat ng bundok.. maglibot sa sementeryo ng madaling araw.. hindi nahilig sa anime pero nagustuhan ang naruto at slamdunk.. nahilig sa sapatos.. sa bag.. nagmahal.. nasaktan.. nagmahal uli.. at nakasakit nmn.. nahilig sa mga gig at concert.. nahilig sa mga bagay na pinipindot.. nakapunta ng hongkong, disneyland para mamasyal, pumuntang samar upang maranasang mangisda.. naging aktibo sa youth organization.. dumami ang kaibigan at kachokaran.. pero kahit kailan hindi ako nakalimot sa Diyos..

sa tuwing binabalikan ko ang pakabata ko.. ang layo layo ko noon sa ngayon. ni wala sa isip ko na mangingibang bayan ako.. wala sa isip ko na magiging ganito ang trabaho ko.. ang akala ko kasi noon magiging pulitiko ako.. ni wala sa isip ko na tatangkad pa ako ng konti.. ni wala sa isip ko na mangyayari ang mga ganito..

ngayon naiisip ko.. sana bata nlng ako habang buhay.. walang problema.. laro lang ng laro.. nanghihingi sa nanay ng pambili ng wonderboy at granny goose (yun ang tawag ko sa tortillos noon)..

sana..

sana pwedng maibalik ang noon..

Musikang Bato

hay.. namimiss ko na ang pagbablog. nagtatampo na rin ang pareng laptop ko at lagi ko syang pinapagod sa pagttrabaho.. kaya ngayon may blog session kami..

time starts now..


kagabi pinilit ko magrelax mula sa pagpapaalipin sa trabaho. wala ako magawa kaya nagdownload nalang ako ng mga kanta. syempre tagalog.. pusanggala bihira na ako makarinig ng mga OPM song. nagdownload din ako ng mga foreign songs. at nilagay ko lahat sa iPhone ko.. ng may bago nmn ako mapakinggan sa ofis..

kaninang umaga habang bumbyahe papuntang ofis ay pinakinggan ko ang mga dnownload ko. at sa isang iglap nakapagsalita ako ng hindi maganda "shit!" tama.. napa "shit!" nga ako.. "shit!" kasi ang dami kong naaalala sa mga kantang un. naaalala ko lahat ng mga pangyayari sa buhay ko na pinapakinggan ko un.. naaalala ko nung nasa FX ako papuntang makati lagi ko pinapakinggan sa iPod ko ang kanta ng DA WUDS na "nakalimutan ang Diyos".. naaalala ko nung nasa G-Liner ako at pinapakinggan ko ang mga kanta ni Alanis, jeff Buckley, Keane at rivermaya.. shit! nasan na ba si Rico Blanco? may balita ba kayo sa kanya. si Rico ang isa sa mga idolo kong manunulat ng kanta. Genius!

tapos napatingala ako sa langit. ibang iba ang langit sa pinas sa langit sa dubai. kanina ko lang nalaman. sa sobrang pagmamahal ko sa bayan kong punong puno ng gulo sa gobyerno.. pati langit nito nakabisado ko. ngayon ko naapreciate ang Pinas. siguro nga kelangan pa mawala sayo ang isang bagay bago mo ito maapreciate at bago mo malaman ang kahalagahan nito. tama! iyon nga yun..

pagkatouch ko ng NEXT sa playlist ko.. losing my religion. "shit!" uli.. naalala ko ang banda ko..

meron akong banda sa pinas. siguro sa lahat ng kinahiligan ko sa buhay.. yun ang hindi ko ma-let go.. ang musika.. lahi kami ng mga musikero. lahat ng mga kapatid ko kahit magulang ko marunong tumugtog ng instrumento.

2nd year hayskul ako nung nagumpisa akong magbanda. 4 kami sa banda noon.. si vanie ang drummer, si eric ang bassist, ako ang lead guitar at vocalist at si RJ ang rythm guitar.. umusad ang panahon at may nadagdag sa amin. si christian pero ang religion nya ay hindi christian. ang cool noh? kya lang hindi rin sya nagtagal kasi nabuntis nya yung jowa nya na lagi nyang sinasama pag may rehearsal kami. actually libangan lang tlga ang pagbabanda nun. tuwing pagkatapos namin maglaro ng basketball ay dederetso kami sa studio at magppractice tapos maliligo.. gusto kasi namin pahirapan ang mga katawan namin. nakatungtong kami ng kolehiyo at nagbabanda pa rin kami pero libangan lang tlga. hanggang sa nabawasan na nmn kami ng isa. at this time.. 3 nlng kami. nagiba na rin kami ng pangalan ng banda.. naging "MONGHE NG HILAGA" kami. sikretong malupit nlng ung una namin pangalan. ang makahula may premyo sakin. hehehe..



3 nlng kami sa banda.. napilitan akong mgdrums.. si eric ang bassist at si RJ ang gitarista.. at this time.. Dream Theater na ang kinakana namin. mejo tumaas ng konti ang level ng tugtugan. sumali kami sa mga battle of the bands. minsan nananalo.. minsan hindi.. naging manila semi finalist kami sa muziklaban noong 2005. hanggang sa naiimbitahang tumugtog sa mga bar. pero d tlga namin sineryoso ang pagbabanda (sa lagay na yun) kasi iba ang mga pangarap tlga namin. at nagaalaral din kami noon.

lumayas ako sa pinas.. iniwan ko ang mga drumstik, double pedal at gamit ko sa musika.. pero ang puso ko hinahanap tlga ang pagbabanda.

miss ko na ang Pinas. ni hindi ko na nga alam ang uso sa MYX.. namimiss ko na ang OPM band. namimiss ko na rin ang mga mala-EMO na mga paslit sa pinas na naglalakad sa daan. namimiss ko na ang mamalo at umapak sa pedal.. namimiss ko na ang sumigaw sa microphone.. namimiss ko na ang tumalon sa mga concert at makipagbanggan ng katawan. miss ko na lahat. malaking sulok ng buhay ko ang musika. kaya malaking sulok din ng buhay ko ang nawala.

miss ko na tlga.

..its a bird! ..its a plane! ...Heller?! Nanay ko po yung tinutukoy nyo!

Ang childhood Hero ko ay si Super 123, pero namulat din ako sa X-men, kay superman, batman, kay robin(padilla), kay darna at kung anu-ano pa.. akaelibs ang mga abilidad at kapangyarihan ng superhero na ito kung iisipin mo.. pero.. wala yan sa NANAY ko..

Lima kaming magkkapatid.. Minus one kaya apat nlng. namatay kasi ang panganay namin noong hindi pa ako pinapanganak at sila plang ang miyembro ng pamilya, so nung time na yun wala pang cute sa pamilya namin. d pa kasi ako pinapanganak nun. hindi kami mayaman nun, ni sa level ng "may kaya" eh hindi kami makakatungtong. pero sinwerte ako sa pamilya at higit sa lahat sa nanay. hindi nagpagapi at nagpatalo ang nanay ko kay pareng kahirapan. walang trabaho ang tatay ko. at lahat kaming magkakapatid ay nagaaral, nagbabayad pa kami ng renta sa condiminium, kuryente, tubig at mga ibang pang gastusin sa bahay.. pero sinisiw ng mama ko ang mga gastusin na yun.. pinakain ni mama ng alikabok si pareng kahirapan.

dating teacher ang nanay ko pero d na sya nagturo, siguro alam nyang wlang mangyayari samin kung magtteacher sya. halos lahat ng raket ata pinasok ng butihin kong ina. Nag AVON ang nanay ko habang nagbabantay ng maliit na sari-sari store na itinayo nya. dahil ang nanay ko ay Mrs.Friendship nung panahon nya ay marami syang naging customer at marami ring bumibili sa aming tindahan. kung may friendster lang noong panahon ng nanay ko baka 10 ang account nya sa dami nyang friends. siguro dun din namin namana kay mama ang pagiging palakaibigan sa lahat, maganda, pangit, may ipin, wala, matanda, bata, tao o hayop, manananggal mangkukulam, may kapansanan, nomal man o hindi.. kinakaibigan namin.. wala kaming pinipili. di uso sa pamilya namin ang racial at facial discrimination. sa dami ng customer ni mama. naging #1 hit ang sari-sari store namin nun at naging monthly top seller ang nanay ko sa AVON hanggang sa napromote sya bilang Franchise Dealer. ilang beses nag abono ang nanay ko sa AVON pero d sya nagresign. alam nya kasi malaki ang naitulong ng AVON sa amin.. (parang inaadvertised ko na ang AVON d2.. sana mabasa nila to at bayaran ako) matapos nun eh hindi pa napagod ang nanay ko. daig pa si wonder woman na walang kapaguran. nag buy and sell si mama, nag natashia, saralee, boardwalk, nagrasyon ng bigas, nagnegosyo ng four seasons, nagpautang (oh infairness nagpapautang na kami!), at ngayon Meron na kaming Gift Shop na number one leading Gift Shop sa aming barangay.. Naks! konti nlng matataob na namin ang National bookstore! dumating ang oras na nagabroad ang Nanay ko. nung time na yun ang time kung saan sinubok kami bilang Pamilya. nagtrabaho ang nanay ko bilang mananahi sa taiwan. kami naman ay parang pamilyang unti-unting gumuguho sa konting ulan lang na dumating sa aming tahanan. Doon ko napatunayan.. walang kwenta ang pamilya kung walang nanay sa tahanan. naranasan kong pumasok ng walang almusal at laging late, uuwi ng walang tao sa bahay.. at nagiisa lang ako nakaupo sa sofa. at isa sa pinakamaskit na naranasan ko ay nung dumating ang araw ng birthday ko ngunit wala manlang nakaalala. d ko makakalimutan yung araw na yun. ang tanging nakaalala lang ay ang panganay kong kapatid.. umuwi sya nun galing PLM ng sinabi nya.. "oh bakit?!" at ang nasabi ko lang "birthday ko ngayon eh.." doon lang nila naalala na birthday ko. doon ko naisip na kung nandun ang nanay ko that time! baka masaya ang gabi ko. doon ko naranasang hindi ako nakapagpasa ng mga project ko at assignment sa school dahil wala ang nanay ko para tulungan ako. paralisado ang pamilya namin nun. doon ko naisip, si nanay ang Main Man ng aming tahanan. nung mga panahon na yun ay natuklasan ko rin ang sarili kong talento. dahil sa gusto kong maglibang, sumali ako sa mga audition sa school namin. naging varsity ako ng volleyball nun(pero hindi ako bading!), naranasan ko rin sumali sa singing contest sa school kung saan kusot ang polo ko pero inuwi ko ang 3rd place. naging champion ako sa drawing.. at naging player din ng soccer sa Don Bosco. cguro napansin ni Papa Jesus that we badly need our mother back (naks! english un!) nagulat nlng ako isang araw at sinalubong ako ni r-jay sa tulay galing ako sa practice ng volleyball "allan nanjan na nanay mo ah!" naisip ko nun "si r-jay malala na.. kung anu-ano na ang pinagsasabi, kumpleto nmn ang pamilya nya pero bakit parang nauna syang masiraan ng ulo sakin" paguwi ko at pagbukas ng ko pinto doon ko napatunayan.. NORMAL SI R-JAY! nadoon nga ang nanay ko! nagulat kami kasi wala pa syang 3 months. at nagulat din ang nanay ko at nagkaroon sya ng ticket pabalik sa pinas.. hindi nya daw alam kung saan nanggaling basta dineliver lang daw sa bahay nila sa taiwan. doon ko napatunayan.. ASTIG SI LORD! binigyan nya ng ticket ang nanay ko at hindi lang basta ticket sa eroplano.. 1st class ticket pa! umuwi ang nanay ko sa pinas at hindi na bumalik uli. at mula noon, sinimulan namin ang naudlot naming pangarap. ang angas ng nanay ko kung tutuusin. at ang angas din ng pamilya namin.

siguro kayo sasabihin nyo rin sakin "wala ka sa nanay ko.." pero isa lang masasabi ko.. kahit ipagmayabang nyo nanay nyo sakin. d pa rin nila kayang talunin ang nanay ko. Napagtapos kaming lahat ng nanay ko gamit lamang ang sarili nyang abilidad, talino at lakas ng loob at hindi nya lang kami pinagtapos, nasunod din namin ang mga luho naming magkakapatid kahit hirap kami. hindi namin naranasang mainggit sa mga kalaro namin dahil nagkakaroon din kami ng mga laruann magagandang damit at sapatos noon na tanging "may kaya" lang ang nagkakaroon. pero kahit ganun. proud ako kay mama dahil ni minsan ay di kami nanloko, nangagrabyado ng tao para lang kumita. ngayon ang pamilya namin ang isa sa pamilyang ginagalang sa baranggay namin. Ang nanay ko ay isang ng Presidente ng ilang Women Organization sa Tondo, naging kagawad ang tatay ko, napagtapos ng nanay ko ang panganay namin at ngayon ay nagttrabaho na sa malacanang bilang commissioner, ang ate baby ko nmn ay teacher sa isang private school at ngayon ay nagmamasteral, ang kuya ko ay may sarili ng pamilya at meron ng sariling negosyo, at ako? Graphic Designer lang nmn ako dito sa dubai at isa sa may hawak ng proyekto at gagawa ng pinakamalaking Animated Ad Banner sa buong mundo. soon mababasa nyo na ang pangalan ko sa guinness book of world record.. Ang angas diba?! hindi ko pinagmamayabang ang mga sarili namin. pinagmamayabang ko ang Nanay ko na nagsumikap upang marating namin ito.

Ngayon sa darating na araw ng mga Ina sa Mayo 11. isa lang ang masasabi ko sa nanay ko. "Ma! salamat.. pakiss nga.. mmwwhhhaaa!"

ikaw? superhero din ba ang nanay mo? cguro OO.. pero sinasabi ko sayo.. wala pa rin tatalo sa nanay ko.